admin

Kamerleden blij met onderzoek Laatste Wil

ACTUEEL / ANP, 21 maart 2018 DEN HAAG (ANP) – Kamerleden zijn blij dat het Openbaar Ministerie een strafrechtelijk onderzoek is begonnen naar de Coöperatie Laatste Wil (CLW). ,,Goed dat…

ACTUEEL / ANP, 21 maart 2018

DEN HAAG (ANP) – Kamerleden zijn blij dat het Openbaar Ministerie een strafrechtelijk onderzoek is begonnen naar de Coöperatie Laatste Wil (CLW). ,,Goed dat het OM in actie komt”, twittert fractievoorzitter Kees van der Staaij van de SGP. ,,Aanpak van deze gevaarlijke club en van verkoop zelfmoordpoeder is dringend nodig.”

Ook Kamerlid Carla Dik-Faber van de ChristenUnie juicht het onderzoek toe. ,,Ik maak me al langer ernstige zorgen om de verspreiding van een zelfmoordpoeder via de CLW, nota bene zonder dat er controle is op wie het middel in handen krijgt.”, laat zij weten. ,,Wat hier op het spel staat, is de veiligheid van kwetsbare mensen in onze samenleving.”

In een brief aan de Tweede Kamer laat minister van Justitie Ferd Grapperhaus weten dat alleen een arts onder strenge voorwaarden mag helpen bij euthanasie. ,,Voor ieder ander is hulp bij zelfdoding, of het verschaffen van middelen daartoe, een strafbaar feit”, aldus de bewindsman.

De Tweede Kamer vroeg minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid eerder deze week met de CLW te gaan praten. Aanleiding was de dood van een 19-jarige vrouw die vorige maand met behulp van een door die organisatie gepromoot zelfdodingsmiddel een einde aan haar leven maakte. Maar zo’n gesprek is niet langer opportuun nu het OM de zaak in onderzoek heeft, meldt Grapperhaus.

Reacties uitgeschakeld voor Kamerleden blij met onderzoek Laatste Wil

Elk jaar 500 Belgische vrouwen naar Nederland voor ‘late’ abortus

Gazet van Antwerpen, 15 maart 2018

Volgens de Belgische wet is abortus toegestaan tot 12 weken na de bevruchting, met een verplichte wachttijd van zes dagen.
In Nederland is abortus tot 24 weken toegestaan onder bepaalde voorwaarden. Dit geeft aanleiding voor buitenlandse vrouwen om in Nederland abortus te laten uitvoeren. Elk jaar komen ongeveer 500 Belgische vrouwen naar Nederland voor zwangerschaps-afbreking (abortus) na 12 weken te laten uitvoeren, zie artikel hieronder.

Reacties uitgeschakeld voor Elk jaar 500 Belgische vrouwen naar Nederland voor ‘late’ abortus

Vijftien jaar euthanasiewet: belangrijkste cijfers 2017

Nieuwsbericht van Regionale Toetsingscommissies (RTE’s), 07 maart 2018   In 2017 hebben de toetsingscommissies 6.585 meldingen van euthanasie ontvangen. 99,8% werd als ‘zorgvuldig’ beoordeeld. De groei is vergelijkbaar aan voorgaande…

Nieuwsbericht van Regionale Toetsingscommissies (RTE’s), 07 maart 2018

 

In 2017 hebben de toetsingscommissies 6.585 meldingen van euthanasie ontvangen. 99,8% werd als ‘zorgvuldig’ beoordeeld. De groei is vergelijkbaar aan voorgaande jaren. In 2017 overleden er in Nederland 150.027 mensen. In 4,4% van de overlijdens is er euthanasie toegepast .

In bijna 90% van de gevallen betreft het patiënten die lijden aan niet meer te genezen kanker, aandoeningen van het zenuwstelsel (zoals Parkinson, MS, ALS), hart- en vaataandoeningen, longaandoeningen of een combinatie van deze. Het hoogste aantal meldingen van euthanasie heeft betrekking op de leeftijdscategorie 70-80 jaar, namelijk 2.002 (30,4%), gevolgd door de leeftijdscategorie 80-90 jaar, namelijk 1.634 (24,8%) en 60-70 jaar, namelijk 1.405 (21,3%).

Dementie

In drie gevallen betrof het patiënten in een stadium met een ver(der) gevorderde dementie waarbij de schriftelijke wilsverklaring een rol speelde. Bij 166 meldingen vormde de beginfase van dementie de grondslag van het lijden.

Psychiatrische aandoeningen en stapeling van ouderdomsaandoeningen

In 83 meldingen van euthanasie vond het lijden zijn grondslag in een psychiatrische aandoening en in 293 meldingen was de oorzaak van ondraaglijk en uitzichtloos lijden een stapeling van ouderdomsaandoeningen zoals visusstoornissen, gehoorstoornissen, osteoporose, artrose, evenwichtsproblemen en cognitieve achteruitgang. Deze, veelal degeneratieve, aandoeningen treden doorgaans op oudere leeftijd op.

Zorgvuldig

Kohnstamm: ‘Ondanks de stijging van het aantal meldingen is de conclusie dat de euthanasiepraktijk in Nederland een zeer zorgvuldige is. De artsen leven de wet voor het leeuwendeel zorgvuldig na.’

De Code of Practice is geupdate en wordt omgedoopt tot Euthanasiecode. Deze wordt tegelijk aangeboden met het jaarverslag aan onder andere de minister van VWS. Om de jaarcijfers niet teveel in de schaduw te laten staan van de Euthanasiecode presenteren we de grote cijfers eerder. Deze zijn erg belangrijk, omdat de Euthanasiewet in 2017 alweer 15 jaar oud is.

 

Reacties uitgeschakeld voor Vijftien jaar euthanasiewet: belangrijkste cijfers 2017

Raad van Kerken: geen taboe op euthanasie

Nederlands Dagblad, 20 februari 2018 Auteur: Eline Kuijper. De overheid zou hulp bij zelfdoding niet moeten aanbieden aan mensen die hun leven als voltooid ervaren. Met die boodschap kwam de…

Nederlands Dagblad, 20 februari 2018

Auteur: Eline Kuijper.

De overheid zou hulp bij zelfdoding niet moeten aanbieden aan mensen die hun leven als voltooid ervaren. Met die boodschap kwam de Raad van Kerken dinsdag, bij de presentatie van de brochure ‘Nu word ik oud.

Amersfoort

‘Het leven is pas voltooid als het over is, als je dood bent’, zei de oudkatholieke aartsbisschop van Utrecht Joris Vercammen bij de presentatie. Hij is voorzitter van de kerngroep ‘Vierde levensfase’ van de raad, die zich twee jaar lang met dit thema bezighield. De raad wil met dat boekje het gesprek over euthanasie bij voltooid leven verdiepen. Maar een ideologisch standpunt van de raad tegen euthanasie zou te kort door de bocht zijn. ‘De discussie over voltooid leven is complex. We willen geen taboe op euthanasie leggen’, aldus Vercammen. Hij wil de problematiek juist aangrijpen om het gesprek in de samenleving aan te gaan, over kwetsbaarheid, afhankelijkheid en de zorg voor ouderen. ‘Mensen zijn niet autonoom en onafhankelijk. We mogen geen druk leggen op ouderen.’ In een werkbezoek van de groep aan een verzorgingstehuis in Hilversum viel hen op dat ouderen last hebben van eenzaamheid en de vraag stellen of ze niet tot last zijn. Zorgelijk, vindt Vercammen. ‘Alsof jonge mensen niet tot last van de samenleving zijn. Praten over voltooid leven zonder dat de zorg voor ouderen op orde is, dat lijkt nergens op.’

Afhankelijk

Het platform, waarin verschillende kerken samenwerken, vindt het een bijbelse opdracht om aan de kant te staan van lijdende en zieke mensen. Dat gaat over veel meer dan voltooid leven. ‘In de samenleving worden kwetsbaarheid en afhankelijkheid gezien als on-waarden’, zei Vercammen. ‘Maar kwetsbaarheid en afhankelijkheid horen bij het leven. Wie zouden we zijn, als we niet afhankelijk van elkaar zijn?’

Bij de gesprekken die voorafgingen aan het schrijven van deze brochure, nam de raad als moreel uitgangspunt dat ‘het moedwillig doden van een onschuldig mens in principe problematisch is’, vertelt medisch ethicus Theo Boer. Hij schreef mee aan de brochure. ‘De discussie over euthanasie bij voltooid leven is echt uniek voor Nederland’, zei Boer. ‘Dat is een reden om extra voorzichtig te zijn. Er is een neiging in dit land om verslaafd te raken aan de dood. Er is bijna geen lijden te bedenken, of de dood wordt als uitweg genoemd.’

Boer wijst erop dat berichten en gesprekken over zelfdoding leiden tot meer zelfdodingen. ‘Laten we daarom oppassen met er te veel over te praten en te zeggen dat het geregeld moet worden. Het aanbod schept de vraag.’ Een totaalverbod op euthanasie zou de vraag verminderen, zegt Boer, maar dat is in zijn ogen geen optie. ‘We leven ook in een democratie. Als er in de samenleving veel draagvlak is voor euthanasie, kunnen we niet onze kop in het zand steken.’

De brochure ‘Nu word ik oud’ heeft een oplage van tienduizend en wordt verspreid onder predikanten en pastoors. Toen de werkgroep ‘Vierde ­levensfase’ net begon, stuurde ze een brief naar de Tweede Kamer waarin ze de waardigheid van de mens benadrukte.

 

Reacties uitgeschakeld voor Raad van Kerken: geen taboe op euthanasie

Abortuspil via huisarts: onzorgvuldig voor de vrouw, respectloos voor het kind

Door Arthur Alderliesten – Directeur VBOK, 22 februari 2018. In het initiatief wetsvoorstel voor de abortuspil via de huisarts hebben GroenLinks en PvdA te weinig oog voor de complexe keuze waarvoor…

Door Arthur Alderliesten – Directeur VBOK, 22 februari 2018.

In het initiatief wetsvoorstel voor de abortuspil via de huisarts hebben GroenLinks en PvdA te weinig oog voor de complexe keuze waarvoor de vrouw staat. De huisarts heeft niet de tijd noch de expertise die nodig is om de onbedoeld zwangere vrouw te begeleiden. Een pleidooi voor meer zorgvuldigheid voor de vrouw en bescherming van het ongeboren kind.

Waar het om gaat- Abortuspil bij de huisarts

Het initiatief wetsvoorstel van GroenLinks en PvdA om de abortuspil beschikbaar te stellen via de huisarts is verrassend. Ten eerste, omdat de regerende partijen rond het regeerakkoord besloten een streep te zetten door het eerdere wetsvoorstel over de abortuspil van minister Schippers [2]. Ten tweede krijgt het ongeboren leven te weinig aandacht. Drie belangrijkste punten van kritiek op de initiatiefwetgeving (eerdere kritiekpunten kunt u hier en hier lezen):

Vrouw verdient meer begeleiding dan een huisarts kan bieden

Het is zeker niet per definitie slecht wanneer een huisarts betrokken is bij een vrouw die onbedoeld zwanger is. Het vraagt wel extra inzet en deskundigheid. Het Nederlands genootschap voor abortusartsen (NGvA) is daarom kritisch. In haar Richtlijn begeleiding van vrouwen die een zwangerschapsafbreking overwegen’ schrijft ze dat huisartsen vaak niet de juiste kennis hebben om een vrouw goed te begeleiden . De NGvA geeft aan dat het een forse uitdaging zal zijn voor huisartsen om dezelfde kwaliteit te leveren bij o.a. termijnbepaling, bereikbaarheid en keuzemogelijkheden als abortusklinieken en ziekenhuizen. 

Beraadtermijn

Voor een abortus geldt een beraadtermijn van vijf dagen, behalve als het gaat om een overtijdbehandeling (voor 9 weken) met bijvoorbeeld de abortuspil. De Raad van State drong bij het eerdere wetsvoorstel aan op het handhaven van deze beraadtermijn, ook bij de abortuspil via de huisarts. GroenLinks en PvdA beroepen zich nu op de huisartsenvereniging LHV om het tegenovergestelde te beweren. Zij stellen dat het “uit medisch, psychologisch en sociaal oogpunt wenselijk is dat vrouwen die een overtijdbehandeling willen dit met een zo kort mogelijke vertraging kunnen doen.” Dat is echt de omgekeerde wereld. Het is juist belangrijk om zorgvuldig een keuze te maken en niet aan te sturen op een snelle beslissing. Dat is precies waarvoor de beraadtermijn in het leven is geroepen. De VBOK ziet daarom graag dat de overtijdbehandeling onder de wet afbreking zwangerschap valt, zodat ook de beraadtermijn geldt. Dát is recht doen aan de complexe keuze waar de vrouw voor staat.

Ongeboren menselijk leven

Het woordje ‘vrouw’ komt 42 keer voor. De woorden ‘embryo’, ‘kind’, ‘foetus’ en ‘ongeboren’ niet één keer. Daarmee is veel gezegd. Zoekt de wet afbreking zwangerschap nog de precaire balans tussen het belang van de vrouw en het ongeboren kind, GroenLinks en PvdA hebben hier geen oog voor. Dat is kwalijk. Ze geven aan de pro-life-gedachte te respecteren omdat het wetsvoorstel abortus niet aanmoedigt, bevordert of verplicht. Dat lijkt me de meest smalle opvatting van beschermwaardigheid van het ongeboren leven die je maar kunt bedenken.

Het ongeboren menselijk leven verdient meer respect. Het verdient bescherming tegen keuzes die wellicht in blinde paniek worden genomen, in rap tempo gefaciliteerd door de huisarts met een volle wachtkamer hijgend in haar nek.

[2] Het kan politiek gezien nog spannend worden. Het opiniepanel-eenvandaag onderzocht het maatschappelijk draagvlak voor de voorgestelde wijziging. 63 procent spreekt zich uit voor een wetswijziging, dus voor het verstrekken van de abortuspil door de huisarts. 23 procent is tegen; 14 procent heeft geen mening. Ook binnen de achterbannen van de coalitiepartijen is een meerderheid voor.

Reacties uitgeschakeld voor Abortuspil via huisarts: onzorgvuldig voor de vrouw, respectloos voor het kind

Zwangere als speelbal in politiek spel rond abortuspil

NPV / zorg voor het leven, 23 februari 2018 Auteur: Elise van Hoek-Burgerhart is manager beleidsbeïnvloeding   Groen Links en de PvdA vinden dat de huisarts voortaan de abortuspil moet…

NPV / zorg voor het leven, 23 februari 2018

Auteur: Elise van Hoek-Burgerhart is manager beleidsbeïnvloeding

 

Groen Links en de PvdA vinden dat de huisarts voortaan de abortuspil moet kunnen verstrekken. In een initiatiefwet stellen deze partijen dat een vergunning, zoals die voor abortusklinieken geldt, niet nodig is. De Landelijke Huisartsenvereniging (LHV) steunt dit plan.

De idee dat de abortuspil een makkelijk te slikken pil is en een abortus eenvoudiger maakt in vertrouwde handen bij de eigen huisarts, is een misverstand. De ‘abortuspil’ (Sunmedabon) is geen pil maar een proces, met meerdere handelingen en beslismomenten.  Eerst is een gesprek nodig met de huisarts. Is er sprake van een noodsituatie of zijn er alternatieven? Dan kiest de vrouw: een abortuspil of een zuigcurettage bij een abortuskliniek. Daar wordt een echo gemaakt om de zwangerschapsduur vast te stellen. Vervolgens moet ze terug naar de huisarts, die de echo bekijkt en dan de abortuspil voorschrijft. De vrouw slikt de eerste pil (mifepriston) die de groei van het ongeboren leven in haar stopt. Na 36 tot 48 uur moet ze terugkomen bij haar arts. In deze tijd sterft het embryo. Vervolgens moeten er – onder begeleiding van een professional – 4 pillen vaginaal (misoprostol) worden ingebracht. Kort daarop krijgt de vrouw buikkrampen en bloedverlies. Dit kan hevig en pijnlijk zijn. Binnen vier uur wordt het embryo uitgestoten. Het bloedverlies houdt ongeveer één week aan. Toch is dit bloedverlies geen garantie dat de zwangerschap voorbij is. Na drie weken volgt een nacontrole. Als blijkt dat de zwangerschap niet afgebroken is en het embryo nog leeft, of als er resten zijn achtergebleven, wordt haar alsnog een abortus via een curettage aangeboden.

De steun van de LHV voor de abortuspil is opmerkelijk. ‘De spreekkamer van huisartsen zit veel te vol voor nog meer taken’, zei de beroeps­vereniging nog geen jaar geleden in Trouw. ‘Als het kabinet zo graag wil dat wij taken overnemen van het duurdere ziekenhuis, moet de nu al overbelaste huisarts daarvoor ook ruimte krijgen’, aldus de huisartsen. Ook vindt de LHV de juridische eisen van de abortuswet (Waz) te veel gevraagd. Huisartsen moeten dan immers een vergunning aanvragen om de abortuspil te mogen verstrekken.

Regeerakkoord

Geen abortuspil bij de huisarts, besloten VVD, CDA, D66 en CU toen zij spraken over het regeerakkoord. Minister Schippers sprak eerder al ondubbelzinnig uit dat eerst een wetswijziging nodig is om vroege, medicamenteuze abortus door de huisarts te legaliseren. Wat drijft PvdA en GroenLinks nu met een wetsvoorstel te komen? Politieke profilering? Angst voor Women on Waves, die artsen tijdens een cursus wil vertellen hoe ze de pil kunnen voorschrijven? Druk vanuit de LHV en de artsenfederatie KNMG, die al sinds 2008 pleiten voor verkrijgbaarheid van de pil?

De abortuswet vraagt dringend om een evaluatie. De wet bestaat inmiddels ruim 35 jaar en is één keer geëvalueerd. Dit is opmerkelijk, omdat het om een beladen onderwerp gaat dat de jure nog altijd strafbaar, tenzij er sprake is van een noodsituatie. De euthanasiewet bijvoorbeeld wordt iedere vijf jaar geëvalueerd. In maart 2016 zegde minister Schippers al toe de abortuswet te evalueren. Minister de Jonge wil voor zomer 2018 de onderzoekers aan het werk zetten, zodat in 2020 het evaluatierapport beschikbaar is. De Jonge kan de lobbyisten voor de abortuspil daarop wijzen. Het belang van de vrouw en haar ongeboren kind moeten leidend zijn, niet de scoredrift van politieke partijen.

 

Reacties uitgeschakeld voor Zwangere als speelbal in politiek spel rond abortuspil

Meer dan 100.000 keer ‘nee’ in eerste week nieuwe donorwet

Elsevier Weekblad , 20 februari 2018 Auteur: Matthijs van Schie, (1992)  hij is sinds 1 februari 2018 webredacteur bij Elsevier Weekblad. Hij studeerde geschiedenis en internationale betrekkingen aan de Erasmus Universiteit Rotterdam….

Elsevier Weekblad , 20 februari 2018

Auteur: Matthijs van Schie, (1992)  hij is sinds 1 februari 2018 webredacteur bij Elsevier Weekblad. Hij studeerde geschiedenis en internationale betrekkingen aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.

Het aantal mensen dat zich afmeldt als orgaandonor is fors. Sinds vorige week de nieuwe donorwet werd aangenomen, staat de teller al op meer dan honderdduizend keer ‘nee’. De wet van D66-Kamerlid Pia Dijkstra regelt dat mensen die geen bezwaar maken automatisch donor zijn.

Dat blijkt uit het aantal nieuwe registraties en keuzewijzigingen in het Donorregister, dat wordt bijgehouden door het ministerie van Volksgezondheid. De cijfers zijn vanwege de grote belangstelling tijdelijk openbaar gemaakt. Sinds vorige week dinsdag (13 februari), toen de Eerste Kamer instemde met het wetsvoorstel, hebben maar liefst 105.206 mensen in het donorregister aangegeven dat ze geen toestemming geven om na hun dood organen af te staan.

Waarom Dijkstra’s ‘donorwet’ in strijd is met fundamenteel grondrecht: lees het commentaar van Maartje Schulz

Bijna 84.000 van hen hadden vóór de nieuwe donorwet nog geen keuze gemaakt. Meer dan 21.000 wijzigden hun keuze, ook al is niet bekend wat zij eerder hadden gekozen. Op de dag dat het wetsvoorstel werd aangenomen, werd de weerzin van veel Nederlanders al duidelijk: bijna 25.000 mensen meldden bij het register: ‘Nee, ik geef geen toestemming’.

Dijkstra rekende op veel ‘nee’s’

Het aantal nieuwe orgaandonoren, een kleine 28.000, ligt veel lager. En dat terwijl de nieuwe donorwet juist méér donoren moet opleveren.

Initiatiefnemer Pia Dijkstra zei zaterdag in een interview met de Leeuwarder Courant dat ze op ‘heel veel nee’s’ had gerekend. Toch noemt ze elke nieuwe registratie winst, omdat van ongeveer negen miljoen Nederlanders niet bekend is of ze wel of geen organen willen doneren. Dat draagt volgens haar bij aan de lange lijsten met patiënten die nu wachten op een nieuw orgaan.

Wat verandert er nu de nieuwe donorwet is aangenomen? Lees de analyse van Joppe Gloerich

Veel debat en controverse

Aan de instemming met de nieuwe donorwet – die het met 38 stemmen vóór en 36 stemmen tegen nipt haalde – gingen weken van intensief debat vooraf. Het was wonderbaarlijk dat de wet door de Tweede Kamer kwam; als Kamerlid Frank Wassenberg (Partij voor de Dieren) niet te laat bij de stemming was geweest, had het voorstel niet eens de Eerste Kamer gehaald.

De stemming in de Eerste Kamer was ook al niet zonder controverse. Zo was SP-senator Arda Gerkens tegen de nieuwe wet, maar stemde ze niet omdat ze zich ‘verscheurd’ voelde tussen haar partij – die voorstander was – en haar ‘persoonlijke overtuigingen’, schreef ze woensdag op Twitter.

Ook kostte het dossier Marleen Barth (PvdA) haar positie als fractievoorzitter in de Eerste Kamer. Barth wekte de woede van een aantal PvdA-kopstukken door haar vakantie naar de Malediven, waardoor ze het belangrijke debat over de donorwet miste. Daarom besloot ze zelf af te treden.

Reacties uitgeschakeld voor Meer dan 100.000 keer ‘nee’ in eerste week nieuwe donorwet

Euthanasie is niet normaal, dwingt psychiater er niet toe

NRC, 2017 11 01 Auteur: Steven Matthijsen, psychiater en vice voorzitter van het Nederlands Artsenverbond (NAV) 

NRC, 2017 11 01

Auteur: Steven Matthijsen, psychiater en vice voorzitter van het Nederlands Artsenverbond (NAV) 

Reacties uitgeschakeld voor Euthanasie is niet normaal, dwingt psychiater er niet toe

Why are animals more important than unborn children?

The Spectator, 14 februari 2018 Auteur:  Ross Clark ‘Hoe kan het dat we zwijmelen over babykuikens, kalveren, puppy’s en de rest, en toch compleet onverschillig lijken voor de grootschalige vernietiging…

The Spectator, 14 februari 2018

Auteur:  Ross Clark

‘Hoe kan het dat we zwijmelen over babykuikens, kalveren, puppy’s en de rest, en toch compleet onverschillig lijken voor de grootschalige vernietiging van menselijke foetussen?’

 

Most of the time I feel perfectly at ease in my own country, and that would be the case had we voted Brexit or Remain, Theresa May or Jeremy Corbyn. But just occasionally Britain seems to me an utterly alien place – bizarre even. Today, Jeremy Corbyn launched his manifesto for pets. He wants to ban foie gras, make it mandatory for motorists to report that they have run over and killed cats, and pass a law giving tenants the right to keep a pet. I don’t suspect that he will encounter a great deal of opposition on these things – bar a token protest on the last from buy-to-let investors. Fox hunting aside, no political party in recent times has come to much harm by doing something to help furry, feathery or scaly animals. In the past 20 years, we have had animal laws by the dozen, controlling the use of animals in circuses and in advertising campaigns, laws against sow stalls and numerous others.

This would all be fine – I can’t say I have a problem with much of the above – if it weren’t for the utter refusal on the part of our main political parties to even discuss what seems to me a far more pressing issue for human beings: the rights of unborn children. With the honourable exception of Jacob Rees-Mogg, when did you last hear a frontline politician or even backbench MP dare to even ask whether our laws on abortion, and the practice of them, ought to be reformed (reformed, that is, in the direction of making it harder to have an abortion)? There seems to be an unwritten rule in politics that the issue must not be discussed, and that anyone holding views which are disapproving of current practice on abortion must be dismissed as an extremist or religious nutter. This is in spite of obvious evidence that abortion as conducted in Britain is completely at odds with the word of the law. Under the 1967 act that legalised abortion, it is clearly stated that it is only supposed to be used in situations where the mother’s physical or mental health is at risk or if the baby were to be born seriously handicapped. Few would even pretend that abortion is being restricted to these cases. It is over 20 years ago now, but the first question my wife’s GP asked her when she said she thought she was pregnant was: do you want the baby? There is little getting away from it: social abortion is routine in Britain, even though it is illegal. The law supposedly preventing it is treated with the same contempt as archaic laws ordering us to do archery practice.

There seems to me to be something desperately wrong here. A Martian looking at us from the outside might well conclude that it is a committee of animals which sets the terms of our political debate. How can it be that we swoon over baby chicks, calves, puppies and the rest, and yet seem blithely indifferent about the industrial-scale destruction of human foetuses?

There seems to me to be several possible answers to this question. Firstly, could it be that the British public refuses to believe that human beings are actually alive until they are born? A YouGov poll from 2013 suggests that a remarkable 17 per cent of the population do subscribe to this belief, while a further 30 per cent apparently believe that human life begins ‘at some point during pregnancy’ – effectively subscribing to the pre-scientific belief in ‘quickening’.

That does still leave 44 per cent of the public who believe that life begins at conception, yet only 28 per cent want to lower the abortion limit, however, and a mere seven per cent want abortion outlawed altogether. So it really seems that there is a significant body of British opinion which accepts that a 24-week-old foetus is alive but which is nevertheless happy to see that life terminated – even if mother and baby are healthy.

I suspect it really comes down to two things: firstly, that the issue of abortion has been so promoted as an issue of women’s rights that a lot of people can only see it in that way. Secondly, while public opinions on animal rights are shaped by the endless footage, on David Attenborough’s shows and elsewhere, of animals either dead or in distress, we never see images of humans below the age of 24 weeks, or of foetuses which have been aborted. They are kept from us. I suspect opinions might shift somewhat if we did see those images as much as we saw images of unfortunate animals.

Jeremy Corbyn’s manifesto for animals will not make me more likely to vote for him. But if Labour or any other party were brave enough to come out in favour of restricting abortion they would take a huge step towards winning my vote. Clearly, there are cases where abortion must unfortunately take place, where to continue with a pregnancy would kill mother and/or child. But I find it extraordinary that so many of us apparently value the lives of furry creatures over those of humans.

 

Reacties uitgeschakeld voor Why are animals more important than unborn children?

Psychiaters bezorgd dat Levenseindekliniek euthanasie makkelijker maakt

RTL Nieuws, 16 februari 2018 Psychiaters maken zich zorgen over het stijgende aantal psychiatrische patiënten dat toestemming krijgt voor een zelfgekozen dood. “De Levenseindekliniek doet goed werk, maar het lijkt…

RTL Nieuws, 16 februari 2018

Psychiaters maken zich zorgen over het stijgende aantal psychiatrische patiënten dat toestemming krijgt voor een zelfgekozen dood. “De Levenseindekliniek doet goed werk, maar het lijkt alsof ze de drempel voor euthanasie verlaagt. Daar sta ik niet achter”, zegt Damiaan Denys, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie

Aurelia Brouwers was een van die psychiatrische patiënten met een sterke doodswens. Ze overleed drie weken geleden. Sinds vandaag is de documentaire over haar laatste dagen te bekijken.

ZIE OOK: Documentaire over euthanasie ‘De laatste dagen van Aurelia Brouwers’ te bekijken

 

‘Doodswens komt en gaat’

De meeste mensen met psychische klachten en een euthanasiewens komen net als Aurelia bij de Levenseindekliniek terecht. Dat komt meestal doordat hun eigen psychiater het te moeilijk vindt om zijn of haar patiënt te laten sterven. Liever kijken die of de patiënt niet toch nog verder te behandelen is. “De vraag naar de dood is veel voorkomend binnen de psychiatrie. Zo’n doodswens kan ook onderdeel van de ziekte zijn. Soms zie je dat een ziektebeeld bij patiënten heel wisselend is. En dus ook de wens naar de dood.” Dat verklaart volgens Denys waarom psychiaters terughoudend zijn met euthanasie. Ook het persoonlijke contact tussen psychiater en de patiënt kan soms een belemmering vormen.

Vaker euthanasie bij psychiatrische patiënten

Het aantal mensen dat euthanasie krijgt blijft stijgen. In 2011 waren het bijna 3700 mensen. In 2016 ging het om ruim 6000. De meeste mensen die euthanasie krijgen hebben een ernstige lichamelijke ziekte zoals kanker. Het aantal patiënten met grote psychische problemen is weliswaar klein, maar stijgt ook. In 2011 kregen 13 mensen een zelfgekozen dood vanwege zoals dat heet ondraaglijk en uitzichtloos psychisch lijden. In 2016 is bij 60 patiënten met psychische problemen euthanasie gepleegd. Een vervijfvoudiging. 46 van de 60 mensen zijn geholpen door de Levenseindekliniek.

‘Help levensvreugde terug te krijgen’

Jim van Os, hoogleraar psychiatrie bij het UMC Utrecht en UMC Maastricht, vindt dat de geestelijke gezondheidszorg meer zou moeten doen om de doodswens bij patiënten weg te nemen en hun zin in het leven terug te krijgen. “Dat klinkt allemaal vaag en soft, maar mensen vergeten dat iedereen hier elke dag mee bezig is. Zinloosheid is dodelijk”, zegt Van Os. Het probleem is alleen dat hij en zijn collega’s daar niet voor zijn opgeleid. “We bestrijden de ziekte door middel van pillen en behandelingen, maar we besteden minder aandacht aan de weerbaarheid van mensen en de manier waarop ze met lijden om kunnen gaan. Daar zouden we veel meer aan moeten doen.” Van Os maakt mee dat dit er bij sommige patiënten voor kan zorgen dat hun wens om euthanasie verdwijnt. Damiaan Denys is het niet met hem eens. “Het vinden van geluk zal niet leiden tot minder euthanasie. Ik vind dat de verantwoordelijkheid van de persoon zelf. Binnen de psychiatrie zijn we nu nog steeds niet in staat om zieke mensen echt te helpen. Er is gewoon te weinig geld voor. Als psychiaters zouden focussen op het zoeken naar geluk, zou het allemaal nog duurder worden.”

Second opinion bij andere psychiater

Denys wijst wel op de nieuwe richtlijn voor psychiaters die het makkelijker moet maken om hun patiënten zelf te begeleiden in hun euthanasietraject. In die richtlijn staat dat wanneer een psychiater zelf denkt dat iemand uitbehandeld is, hij naar een collega kan verwijzen om de patiënt te beoordelen. Als die ook tot de conclusie komt dat er niets meer mogelijk is, kan de patiënt euthanasie krijgen. Op de manier zou het voor psychiaters makkelijker kunnen worden om het euthanasietraject in te gaan met hun eigen patiënt. De nieuwe richtlijn is volgens Denys niet bedoeld om euthanasie makkelijker of moeilijker te maken, maar vooral om het hele proces nog zorgvuldiger te maken.

Reacties uitgeschakeld voor Psychiaters bezorgd dat Levenseindekliniek euthanasie makkelijker maakt

Type uw zoekwoord in onderstaand veld. Druk hierna op enter/return om te zoeken

Spring naar toolbar